12/9/11

ΤΟ ΝΕΟ BLOG ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΜΑΣ ΝΑΟΥ!!!

Ο Ιερός μας Ναός έχει πλέον νέο BLOG, στο οποίο θα μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για τις κατηχητικές και νεανικές μας συντροφιές, το πρόγραμμα των ιερών ακολουθιών του ναού μας, καθώς επίσης και άλλες ωφέλιμες για την ψυχή μας αναρτήσεις!!! Επισκεφτείτε το και πείτε μας τη γνώμη σας!!!

Η νέα μας ηλεκτρονική διεύθυνση είναι:

zpigikam.blogspot.com

18/1/11

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

του Μεγάλου Αθανασίου


«Τίνος ποτέ ο θάνατος έδιωξε τους δαίμονες; Ή τίνος ποτέ το θάνατο φοβήθηκαν οι δαίμονες όπως του Χριστού; Όπου ακούγεται το όνομα του Σωτήρος, εκεί κάθε δαιμόνιο απελαύνεται. Ποιος αφαίρεσε τα ψυχικά πάθη των ανθρώπων τόσο, ώστε οι πόρνοι να σωφρονούν, οι φονιάδες να μην κρατούν πλέον ξίφος, αυτοί δε που κατείχοντο προηγουμένως από δειλία να αποκτούν θάρρος; Ποιος έπεισε εντελώς τους ανθρώπους να αποθέσουν τη μανία και να ασπάζονται την ειρήνη παρά η πίστη του Χριστού και το σημείο του Σταυρού; Ποιος άλλος διαβεβαίωσε τόσο τους ανθρώπους περί αθανασίας, όσο ο Σταυρός του Χριστού και η Ανάσταση του Σώματός Του;»

16/1/11

ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.
Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δε φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δε μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.
Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε.
Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».
Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους».
«Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. «Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δε θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.
Αλλ’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.
Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».
Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσικής. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουρια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα.
Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.
Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: «Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ...».
* Πηγή : Ηλεκτρονικό Περιοδικό «Το Γράμμα», Τεύχος 100, σελ. 14. (Από την Ξένια Σώντερς)

10/1/11

ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΧΑΖΟΓΕΛΑΤΕ...


ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...

Ἕνα χαμόγελο δέ στοιχίζει τίποτα, κι ὅμως εἶναι πολύτιμο.
Κρατάει μόνο μιά στιγμή,
ἀλλά ἡ ἀνάμνησή του μπορεί νά εἶναι αἰώνια.
Ἕνα χαμόγελο ἀνακουφίζει τόν κουρασμένο,
παρηγορεί τόν λυπημένο καί σκορπίζει τή γαλήνη στό σπίτι.
Κι ὅμως, δέν ἀγοράζεται, δέ δανείζεται, δέν κλέβεται,
γιατί ἔχει μόνο ἀξία ὅταν προσφέρεται.
Κι ἀν καμιά φορά συναντήσετε στή ζωή σας κάποιον
που δέ σας δίνει τό χαμόγελο που ἀξίζετε,
φανεῖτε γενναιόδωροι καί δώστε του ἐσείς τό δικό σας.
Γιατί κανένας δέν εἶναι τόσο φτωχός
που νά μήν μπορεί νά δώσει ἕνα χαμόγελο,
καί κανένας δέν εἶναι τόσο πλούσιος
πού νά μήν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕνα χαμόγελο.
Καί κανένας δέν ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἁπό ἕνα χαμόγελο
ἀπό αὑτόν πού δέν μπορεί νά τό δώσει στούς ἄλλους.

5/1/11

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Στα ΘεοφάνειαΦώτα), που εορτάζονται στις 6 Ιανουαρίου, τιμούμε και θυμόμαστε τη Βάπτιση του Ιησού Χριστο. Η λέξη Θεοφάνεια σημαίνει φανέρωση/αποκάλυψη του Θεού και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδος που έγινε κατά τη Βάπτιση του Χριστού.
Η αρχαιότερη αναφορά στη γιορτή των Θεοφανείων που έχει διασωθεί είναι από τον Κλήμη Αλεξανδρείας. Στην Πρωτοχριστιανική Εκκλησία και μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ. οι χριστιανοί γιόρταζαν την ίδια μέρα τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια, τιμώντας επίσης την ίδια μέρα την προσκύνηση του Χριστού από τους Ποιμένες και τους Τρεις Μάγους. Μετά τον 4ο αιώνα μ.Χ. καθιερώθηκε ξεχωριστή εορτή την 25η Δεκεμβρίου για τη γέννηση του Χριστού και την 6η Ιανουαρίου για τα Θεοφάνεια ή Φώτα.
Ας δούμε τώρα τα γεγονότα που σχετίζονται με τη Βάπτιση του Χριστού. Λίγο καιρό πριν ξεκινήσει ο Ιησούς Χριστός τη διδασκαλία Του, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκαταλείπει την έρημο και εγκαθίσταται στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού. Εκεί συνεχίζει το κήρυγμα για την έλευση του Σωτήρα, καλεί τους ανθρώπους προς μετάνοια και συγχρόνως βαπτίζει πολλούς από αυτούς που έρχονται να τον ακούσουν. Στον Ιορδάνη πήγε και τον συνάντησε ο Χριστός και τότε είπε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής "Ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου." Ο Ιησούς Χριστός ζήτησε από τον Ιωάννη να Τον βαπτίσει, μα ο Άγιος, αναγνωρίζοντας ποιον έχει απέναντί του, αρνείται λέγοντας ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να τον βαπτίσει ο Ιησούς Χριστός και ότι δεν τολμά αυτός να Τον βαπτίσει. Και τότε ο Ιησούς του λέει ότι έτσι πρέπει να γίνει για να εκπληρώσει κάθε εντολή του Θεού και να πληρωθεί η θεία οικονομία για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Τότε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βάπτισε τον Ιησού Χριστό στα νερά του Ιορδάνη ποταμού. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος όσους βάπτιζε στα νερά του Ιορδάνη, τους έβαζε όσο βρίσκονταν μέσα στον ποταμό να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος γράφει ότι ο Ιησούς Χριστός όταν βαπτίστηκε βγήκε αμέσως απ' το νερό του Ιορδάνη, για να μας θυμίσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αναμάρτητος, και σε αντίθεση με τους άλλους που βάπτιζε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Χριστός δεν είχε καμία αμαρτία να εξομολογηθεί και έτσι βγήκε κατ' ευθείαν. Άνοιξαν οι ουρανοί και κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεράς και ακούστηκε φωνή απ' τους ουρανούς που είπε "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός" με τον οποίο θα γίνει η σωτηρία των ανθρώπων. Φανερώνεται ο Πατήρ και δίνει μαρτυρία για τον Υιό.
Φανερώνονται λοιπόν έτσι τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος και επιπλέον με την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος πάνω από τον Ιησού, παρατηρεί ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, δεν αφήνεται περιθώριο σε κάποιον από τους παρευρισκομένους να θεωρήσει λάνθασμένα ότι ο Μεσσίας είναι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και όχι ο Ιησούς Χριστός. Ακόμη ο άγιος Δαμασκηνός αναφέρει ότι το Άγιο Πνεύμα εμφανίστηκε με μορφή περιστεράς επειδή όπως περιστέρι είχε δείξει στο Νώε το τέλος του κατακλυσμού, έτσι τώρα με τη Βάπτιση του Χριστού και την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος "εν είδει περιστεράς" μπαίνει τέλος στον κατακλυσμό των αμαρτιών.
Ένας επιπλέον λοιπόν λόγος για τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού ήταν να μάθουν οι πιστοί το μυστήριο του Βαπτίσματος και της Εξομολόγησης. Σχετικά με το Βάπτισμα διαβάζουμε επίσης στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο (γ:5) "Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού" (σε βεβαιώνω πως αν κανείς δε γεννηθεί από το νερό κι από το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού) και στις Πράξεις των Αποστόλων (α:5) "ότι Ιωάννης μεν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω" (ότι δηλαδή, ενώ ο Ιωάννης βάπτιζε με νερό μόνο, εσείς θα βαπτιστείτε με το Άγιο Πνεύμα).
Μας λένε ακόμη οι Πατέρες της Εκκλησίας ότι με το Βάπτισμα ο άνθρωπος ντύνεται έναν κατάλευκο χιτώνα. Όμως με τις αμαρτίες που κάνουμε λερώνουμε αυτόν το χιτώνα, ωστόσο υπάρχει κι άλλο ένα μυστήριο - η Εξομολόγηση. Πρέπει λοιπόν με ειλικρινή εξομολόγηση στον Πνευματικό μας και με μετάνοια να προσπαθούμε να καθαρίζουμε το χιτώνα της ψυχής μας. Ό άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης σημειώνει ότι με τα Θεοφάνεια φωτίζονται οι άνθρωποι κι όπως γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, η εορτή λέγεται και Φώτα ή Φώτισμα επειδή "φωτίζει και λαμπραίνει την ψυχή του ανθρώπου και τη γλιτώνει από το σκοτάδι της αιώνιας κόλασης". Επίσης ανήμερα Θεφάνεια βαπτίζονταν και οι κατηχούμενοι, παίρνοντας κι αυτοί το φως του Χριστού.
Όλοι οι άνθρωποι όταν γεννιούνται βαρύνονται με το προπατορικό αμάρτημα του Αδάμ και της Εύας. Με τη Βάπτισή Του ο Χριστός, έδειξε στους ανθρώπους πώς να ελευθερώνονται και από αυτήν και απ' τις υπόλοιπες αμαρτίες. Γράφει ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης "το Βάπτισμα είναι κλειδί της Βασιλείας των Ουρανών, το Βάπτισμα είναι φωτισμός της ψυχής του ανθρώπου, το Βάπτισμα είναι φωτισμός και λαμπρότης των ανθρώπων, το Βάπτισμα είναι ζωή και σωτηρία των Χριστιανών ... το Βάπτισμα είναι δεύτερη πλάση των ανθρώπων κι όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος γίνεται αναμάρτητος όπως όταν τον είχε πλάσει ο Θεός εξ' αρχής".

Απολυτίκιο Θεοφανείων

Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε,
ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις·
τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει Σοι,
ἀγαπητὸν Σε Υἱὸν ὀνομάζουσα·
καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς,
ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές.
Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός,
καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα Σοι.